چالش خودتان را میشناسید؟ را از طرف آسمان قبول کردم.
1. صبح زود بیدار می شوم و شب زود می خوابم.
2. رک هستم.
3. اهل سفرم.
4. به گربه ها علاقه دارم.
ازاین چهار نفر دعوت می کنم در چالش شرکت کنند:
رزا خورشیدی، زوج درمانگر بین‌المللی در ماساچوست آمریکا، در گفتگو با روزنامه ما گفته است: «بین زوجین و خانواده‌هایشان باید مرزهای مشخصی وجود داشته باشد. برای روشن شدن موضوع، دوایری تودرتو را در نظر بگیرید. دایره اولی به خود فرد اختصاص دارد. دایره بعد در افراد مجرد ممکن است پدر و مادر یا خواهر و برادر باشد، اما در افراد متأهل و در یک رابطه سالم، این دایره به همسر تعلق می گیرد و والدین یک دایره عقب می روند. بعد از تولد فرزند، دایره سوم به کودک اختصاص می یابد و والدین باز یک گام عقب تر می‌روند.»
مشکل اصلی تجرد در سنین بالا همین جا آشکار می شود. ازدواج و بچه دار شدن، شما را قدم به قدم از وابستگی شدید به والدینتان، دور و برای زندگی بدون آن ها آماده خواهد کرد. کسانی که ازدواج می کنند و بچه دار می شوند، با دایره های دیگری به دنیا وصل می شوند که درصورت فقدان پدر و مادر، آن ها را همچنان سرپا نگه می دارد اما فرد مجرد بعد از خودش، فقط والدینی دارد که معلوم نیست تا چه موقع در کنارش باقی بمانند. خواهر و برادرها هم که هرکدام می روند پی زندگی خودشان. بنابراین در چنین وضعیتی، احساس خلاء وحشتناکی خواهد کرد که ممکن است هرگز با دایره دوستان و آشنایان درجه دو و سه پر نشود.
با این همه مجردی که در اطرافمان می شناسیم، آینده ای پر از تنهایی در انتظار ماست. شاید بهتر باشد ما هم مثل بریتانیایی ها به تأسیس وزارتخانه تنهایی فکر کنیم.
آقای شهرام شب پره!
طبیعی است که وقتی «جز تو کسی ندارم»، «مال تو» می شود «هرچی دارم». دیگر منت گذاشتن ندارد که.
